Cheewa
Üye
- Aktiflik
-
- K.Tarihi
- 25 Haz 2014
- Mesajlar
- 5
- Puanı
- 0
Wolfenstein, şüphesiz ki oyun dünyasındaki en eski isimlerden birisi ve birçok yapıma da ilham kaynağı olan seri. 1992 yılında eski id Software ekibi tarafından üretilen Wolfenstein 3D, her ne kadar kendisinden önce birtakım örnekler olsa da, "ilk FPS" oyunu olarak tanımlandı veya türü yükselişe geçiren oyun olarak bilindi. Özellikle bahsettiğim ilk oyun ve ardından gelen Return to Castle: Wolfenstein oyunu sektöre adını altın harflerle yazdırdı. Multiplayer ek paketi Enemy Territory de hâlâ dolu sunuculara sahip desem sanırım daha iyi anlarsınız. Şimdi ise Wolfenstein serisi, müttefik kuvvetler ajanı BJ Blazkowicz bir kez daha karşımıza çıkıyor. BJ'in saçma ismini bir yana koyarsak, oyunun kendisi ve senaryosu hiç de öyle değil.
Alman Nazi'lerin İkinci Dünya Savaşı'nı kazandığı kurgusal bir dünyada geçen oyunda, hâliyle her şey de değişmiş oluyor. Oyuna başladığımda benim ilgimi en çok çeken şey de merak uyandıran hikâyesi oldu. Her ne kadar giriş sahnesi sıradan bir İkinci Dünya Savaşı konulu FPS izlenimi bıraksa da, bir süre sonra sizi kendine bağlıyor ve senaryonun ilerleyişine, karakterlere takılıp gidiyorsunuz. Campaign kısmı zorluğa ve sizin tarzınıza-yeteneklerinize bağlı olarak yaklaşık 10-15 saat arası sürüyor ve tempo kusursuz bir şekilde, tek saniye bile düşmüyor. Cidden de The New Order'da donuk, sıkıcı bir an bulunmuyor ve her dakika karşınızda yeni Nazi akınları oluyor.
Sonuçta hikâye ve diğerleri bir yana, "vuruş hissi" diğer yanadır FPS oyunlarında. İçinizi rahat tutun derim çünkü Wolfenstein bu konuda harika iş çıkarmış. Aslında daha kötüsünü de beklemiyordum, bunun sebebi ise yapımcı firmanın tecrübeli elemanlardan oluşmasıydı. Üretici Machinegames, Darkness ve Riddick oyunlarına imza atan Starbreeze Studios'un "anahtar" çalışanlarından oluştuğu için, eski başarılarını aynı şekilde devam ettirmişler diyebilirim. Silahlarla düşmanları parçalamakla kalmıyor ve “gore” seviyesine adeta tavan yaptırıyoruz.
Alman Nazi'lerin İkinci Dünya Savaşı'nı kazandığı kurgusal bir dünyada geçen oyunda, hâliyle her şey de değişmiş oluyor. Oyuna başladığımda benim ilgimi en çok çeken şey de merak uyandıran hikâyesi oldu. Her ne kadar giriş sahnesi sıradan bir İkinci Dünya Savaşı konulu FPS izlenimi bıraksa da, bir süre sonra sizi kendine bağlıyor ve senaryonun ilerleyişine, karakterlere takılıp gidiyorsunuz. Campaign kısmı zorluğa ve sizin tarzınıza-yeteneklerinize bağlı olarak yaklaşık 10-15 saat arası sürüyor ve tempo kusursuz bir şekilde, tek saniye bile düşmüyor. Cidden de The New Order'da donuk, sıkıcı bir an bulunmuyor ve her dakika karşınızda yeni Nazi akınları oluyor.
Sonuçta hikâye ve diğerleri bir yana, "vuruş hissi" diğer yanadır FPS oyunlarında. İçinizi rahat tutun derim çünkü Wolfenstein bu konuda harika iş çıkarmış. Aslında daha kötüsünü de beklemiyordum, bunun sebebi ise yapımcı firmanın tecrübeli elemanlardan oluşmasıydı. Üretici Machinegames, Darkness ve Riddick oyunlarına imza atan Starbreeze Studios'un "anahtar" çalışanlarından oluştuğu için, eski başarılarını aynı şekilde devam ettirmişler diyebilirim. Silahlarla düşmanları parçalamakla kalmıyor ve “gore” seviyesine adeta tavan yaptırıyoruz.
