XxBLeacHxX
Banlanmış Üye
Mesafeler aşkı güçlendirir derler ya hani bizim aşkımızda o misal...
Sene 2009...
Bir arkadaşımın msn adresine girdim tabii ki daha küçüğüm o zamanlar 15 yaşımdayım. Hiç sevgilim olmamış, nasıl konuşulur sevgiliyle bilmem... Hatta öpüşmeyi, sevgiliye sarılmayı dahi bilmem... Arkadaşımın msninde bir kızla muhabbete başladım ama nasıl içim gitti anlatamam sonra kendimi tanıttım falan derken telefondan mesajlaşmaya başladık derken derken sevgili olduk, birbirimizi görmeden. Gerçi ben onu görmüştüm o beni görmemişti. Sadece resimlerle tanıdık birbirimizi konuştuk, konuştuk, konuştuk... Ardından görüşme çabaları göstermeye başladık falan yaşımız daha küçük o o zamanlar Muğla'da idi ben ise Ankara. Görüşemiyorduk... Aileme ne söyleyip gidecektim ki o zamanlar daha tek başıma sadece Kızılaya gidebiliyordum. O da sadece dershane için... Tabii ki gün günü kovaladı, aylar, yıllar geçti yeri geldi kavga ettik, küstük, konuşmadık hatta ayrıldık... Onun sevgilisi oldu, benim sevgilim oldu ama birbirimizden kopamadık hep gene birleştik. Birbirimizin tek lafı ile o an ki sevgililerimizden ayrıldık ve gene birbirimize geldik.
Sene 2012
İstanbul'a taşındılar. Velhasıl bir gün buluştuk... Tam 4 Yıl sonra... Sene 2013 Ocak ayı... Bana sarıldığında içim öylesine huzurla doldu, öylesine mutlu oldum ki bütün sorunlarımı unuttum. Çok güzel bir gün geçirdik ve biz işte herkesin diline dolanan "Aşk" kelimesi var ya... Biz onu o gün yaşamadık. Hissettik... Gözlerine bakınca, o gülünce dünya duruyordu her şey o an benim o oluyordu... Tabii ki her buluşmada bir ayrılık vardır değil mi ? Saat 14:00 ve yavaş yavaş otogara gitme zamanı... 15:30 da otobüsüm kalkacak... İşte en zor olanı da bu kısım. Düşünsenize 4 senedir aşık olduğunuz kız ile ilk defa buluşuyorsunuz ve 1 gün geçirdikten sonra geri dönmek zorundasınız hemde başka şehire... Zor değil mi ? Ben normal hayatımda çok katı ve sert biriyimdir ama bu kız telefonda "Alo" desin çok değişiyorum, ben bile şaşıyorum... Her neyse Esenlere gitmek için beni minibüse bindirdi... Ama nasıl ? O durgun, ben ayrı durgun... Hiç gidesim gelmedi açıkcası fakat iş başı yapmak zorundayım ertesi gün... Vedalaştık... Sıkıca sarıldık... O görmedi ama minibüste kendimi ne kadar sıksam da biraz göz yaşı döktüm...
Sizlerle bunu paylaşmak istedim sadece umarım mutlu bir aile ve güzel bir yuva kurabilirim o kişi ile...
Allah herkese mutlu ve güzel bir yuva nasip etsin.
Başınızı şişirdim biraz ama kusura bakmayın...
Sene 2009...
Bir arkadaşımın msn adresine girdim tabii ki daha küçüğüm o zamanlar 15 yaşımdayım. Hiç sevgilim olmamış, nasıl konuşulur sevgiliyle bilmem... Hatta öpüşmeyi, sevgiliye sarılmayı dahi bilmem... Arkadaşımın msninde bir kızla muhabbete başladım ama nasıl içim gitti anlatamam sonra kendimi tanıttım falan derken telefondan mesajlaşmaya başladık derken derken sevgili olduk, birbirimizi görmeden. Gerçi ben onu görmüştüm o beni görmemişti. Sadece resimlerle tanıdık birbirimizi konuştuk, konuştuk, konuştuk... Ardından görüşme çabaları göstermeye başladık falan yaşımız daha küçük o o zamanlar Muğla'da idi ben ise Ankara. Görüşemiyorduk... Aileme ne söyleyip gidecektim ki o zamanlar daha tek başıma sadece Kızılaya gidebiliyordum. O da sadece dershane için... Tabii ki gün günü kovaladı, aylar, yıllar geçti yeri geldi kavga ettik, küstük, konuşmadık hatta ayrıldık... Onun sevgilisi oldu, benim sevgilim oldu ama birbirimizden kopamadık hep gene birleştik. Birbirimizin tek lafı ile o an ki sevgililerimizden ayrıldık ve gene birbirimize geldik.
Sene 2012
İstanbul'a taşındılar. Velhasıl bir gün buluştuk... Tam 4 Yıl sonra... Sene 2013 Ocak ayı... Bana sarıldığında içim öylesine huzurla doldu, öylesine mutlu oldum ki bütün sorunlarımı unuttum. Çok güzel bir gün geçirdik ve biz işte herkesin diline dolanan "Aşk" kelimesi var ya... Biz onu o gün yaşamadık. Hissettik... Gözlerine bakınca, o gülünce dünya duruyordu her şey o an benim o oluyordu... Tabii ki her buluşmada bir ayrılık vardır değil mi ? Saat 14:00 ve yavaş yavaş otogara gitme zamanı... 15:30 da otobüsüm kalkacak... İşte en zor olanı da bu kısım. Düşünsenize 4 senedir aşık olduğunuz kız ile ilk defa buluşuyorsunuz ve 1 gün geçirdikten sonra geri dönmek zorundasınız hemde başka şehire... Zor değil mi ? Ben normal hayatımda çok katı ve sert biriyimdir ama bu kız telefonda "Alo" desin çok değişiyorum, ben bile şaşıyorum... Her neyse Esenlere gitmek için beni minibüse bindirdi... Ama nasıl ? O durgun, ben ayrı durgun... Hiç gidesim gelmedi açıkcası fakat iş başı yapmak zorundayım ertesi gün... Vedalaştık... Sıkıca sarıldık... O görmedi ama minibüste kendimi ne kadar sıksam da biraz göz yaşı döktüm...
Sizlerle bunu paylaşmak istedim sadece umarım mutlu bir aile ve güzel bir yuva kurabilirim o kişi ile...
Allah herkese mutlu ve güzel bir yuva nasip etsin.
Başınızı şişirdim biraz ama kusura bakmayın...
